Soms kies je een instrument, maar soms kiest een instrument jou.
Wat ik dagelijks met liefde voor mijn klanten doe, heb ik voor het eerst 15 jaar eens voor mezelf gedaan: het uitkiezen van een viool.
Een meneer kwam mijn winkel in mijn zijn grootvader’s viool. Zijn grootvader speelde zijn hele leven in het Concertgebouw Orkest gedurende de Mengelberg periode. Bijna een halve eeuw was het instrument niet bespeeld.
Op dat moment was ik erg enthousiast hoe het instrument klonk na 50 jaar stilte. Ik was op echter niet op zoek naar een nieuwe viool en bovendien platzak.
De viool heeft drie jaar in mijn winkel te koop gestaan… klanten vonden hem mooi, maar niemand kocht hem. Dat begreep ik haast niet, gezien het zo een mooi instrument was. De viool bleef.
In die jaren had ik erg veel gebrek aan tijd en geld: ik werkte 7 dagen per week, maar kon nauwelijks mijn rekeningen betalen. Ik dacht er niet eens over na om de viool te kopen… ik dacht er überhaupt niet eens over na om wat dan ook te kopen. Ik was vooral bezig met overleven. Erg spannende tijden…
Enkele maanden geleden begon ik de viool te bespelen… ik wist niet precies waarom… Ik denk dat ik er wat leven in wilde brengen, nadat het instrument zo lang stil had gelegen. Elke dag opende het geluid zich en werd de klank mooier. Zo mooi, dat het precies was wat ik miste in mijn eigen instrument en precies was wat ik zocht in een eventuele opvolger.
Precies in de week dat ik op deze viool begon te spelen om onduidelijke redenen, was het erg druk in de winkel. Veel klanten bezochten mij en kochten mooie hogere klasse instrumenten en strijkstokken. Daarnaast kreeg ik opeens veel aanmeldingen van nieuwe leerlingen. Opeens kon ik weer normaal mijn rekening betalen en hield ik zelf iets extra geld over. Zou ik die viool kunnen kopen?
Ondanks de hogere inkomsten, had ik nauwelijks genoeg om deze viool te kopen. Ik trok alle registers open en schraapte alles bij elkaar wat ik had, telde het bij elkaar op en deed ter hoogte van dit bedrag een bod op de viool. Dit bedrag was een behoorlijk stuk lager dan de taxatie waarde van de vioolbouwer. Het zou wel geen kans hebben, dacht ik, maar ik voelde dat ik het moest doen: nee heb je en ja kun je krijgen.
Het bod werd geaccepteerd! De eigenaar wilde dat de viool goed terecht zou komen. De viool was van mij en ik was er zeer gelukkig mee! Behoorlijk zenuwachtig maakte ik het bedrag over…
De viool had nog best wat reparaties nodig. Ik liet dit doen bij een vioolbouwer. In dit bericht zie je de voor en na foto’s.
Het was een impuls aankoop en een zeer riskante financiële ‘sprong’. Ik heb de viool niet eens met andere violen vergeleken, maar dat was gewoon niet nodig…
Ergens wist ik vanaf het begin dat dit mijn viool zou worden en wie weet wist de viool dat hij van mij zou worden. De eigenaar faciliteerde dit en wie weet maakte het universum het allemaal wel mogelijk (als je in zoiets gelooft).
Ik hoop dat dit verhaal je inspireert en ik hoop dat ik met mijn bedrijf nog veel meer van dit soort mooie verhalen in de wereld kan zetten voor mijn klanten. Als je een mooie viool of altviool vindt waar je een klik mee hebt en in het eerste moment voelt dat het em moet worden… waag dan de sprong!
